Koji su najčešći uzroci dusevnih bolesti

Uzroci za većinu duševnih bolesti još nisu poznati, ili nisu dovoljno poznati. Okrivljavani su mnogi faktori: alkohol, sifilis i druga obolježa, međutim, primećeno je da ti uzroci ne dovode obaveznb do duševnog poremećaja, nego samo kod jednog određenog, često vrlo malog, dela obolelih. Na osnovu ovoga došlo se do zaključka da je za nastanak. duševne bolesti potrebna naročita sklonost organizma zbog koje će se, u naročitim okolnostima, razviti duševne smetnje. Iz toga proizlazi da će se kod osoba koje pokazuju veću takvu sklonost duševna bolest razviti i pri najmanjim udarima, to jest, i pri udarima koje osobe bez takve sklonosti podnose neprimetno.

Među takve spadaju i prirodni skokovi u razvitku čoveka (recimo, pubertet) ili prekretnice koje propisuje ustrojstvo zajednice brak, vojna. obaveza, školski ispiti i dr. Nastanak duševne bolesti ili prolazne duševne smetnje kod manje sklone osobe izazvaće tek mnogo teži faktori (ili niz nedaća koje se ređaju jedna za drugom), kao:;što su teška telesna oboljenja, glad i žeđ, potresi i povrede mozga, glave, teške životne prilike i sl.

Uzroci koji, pored sklonosti organizma, mogu dovesti do duševnih prremećaja i bolesti podelićemo u pet grupa:

Zarazne bolesti: zapaljenje mozga ili njegovih opni, zatim sifilitično zapZljenje. mozga (koje dovodi do duševne bolesti nazvane prbgresivna paraliza), prolazna stanja psihičke pometenosti u toku pegavca; trbušnog tifusa i drugih oboljenja praćenih visokom temperaturom.

Otrovi, bilo da potiču iz samog organizma (npr., duševni poremećaji u toku babinje groznice) bilo da se unose iz spoljnjeg sveta, kao što su alkohol, koji izaziva ludilo pijanaca i krajnju psihičku opustošenost alkoholičara, i razni otrovni gasovi i metali.

Degenerativne promene mozga koje nastaju usled povreda, istrošenosti i smanjenja moždanog tkiva kod staračkih poremećaja, zatim, usled tumora na mozgu.

Smetnje bioelektrične aktivnosti moždanih ćelija, među koje spadaju epileptični napadi, čulne varke, pogrešno razumevanje primljenih čulnih utisaka iz spoljnjeg sveta.

Smetnje u području rada žlezda sa unutrašnjim lučenjem: poremećaji hipofize, nadbubrežnih žlezda, štitne žlezde, seksualnih žlezda i dr. Nisu retki počeci duševnih bolesti usled ovih smetnji u periodima aktivnog rada ili preorijentacije žlezda sa unutrašnjim lučenjem (pubertet, klimakterijum), kao ni prolazni psihički poremećaji u toku menstruacije, porođaja, dojenja.

Navedeni faktori retko kad deluju pojedinačno. Pored ličnih sklonosti i nepovoljnih uslova, sredine u kojoj se osoba razvija, deluju udruženo nekoliko nabrojanih faktora, kao i brojni još nepoznati uzroci, koji svi zajedno dovode do duševne bolesti.